Płytki rozwojowe takie jak Raspberry Pi czy Arduino to prawdopodobnie najpopularniejszy na świecie sprzęt tego typu. Znajdują one zastosowanie podczas edukacji studentów i pasjonatów, ale sprawdzają się także jako elementy logiczne w systemach inteligentnych budynków czy w zaawansowanych technologicznie robotach. Oba minikomputery powstały z inicjatywy osób, które chciały ułatwić naukę elektroniki i programowania osobom dopiero uczącym się i pragnącym rozwijać swoją pasję.
Arduino to urządzenie, które tak dobrze sprawdza się w wielu sytuacjach, ponieważ cały jego projekt zrodził z prawdziwej potrzeby realnych ludzi. Nie było to podejście komercyjne; wynikało ono bezpośrednio z problemów nauczyciela, który pragnął nauczyć elektroniki wielu ludzi. Mowa o pedagogu-elektroniku, który nazywa się Massimo Banzi i jest twórcą Arduino. Był on buntowniczym studentem na wydziale elektroniki i postanowił porzucić uczelnię, która wydawała mu się nudna. Rozpoczął wówczas pracę w tak zwanym “Interaction Design Institute Ivrea” we Włoszech, gdzie pełnił rolę nauczyciela. Jego zadaniem było wyrównanie poziomu umiejętności i wiedzy z elektroniki swoich wszystkich uczniów. Byli to bardzo zdolni ludzie, jednak bardzo różnili się między sobą predyspozycjami, a ich umiejętności w elektronice były drastycznie różne.
Dodatkowym utrudnieniem była stosunkowo mała ilość czasu na wykonanie tego zadania i niewielki budżet, jaki mogli na nie przeznaczyć studenci. Wszelkie dostępne wtedy platformy, które mogłyby sprawdzić się do nauki, były bardzo drogie i przede wszystkim zbyt skomplikowane do oprogramowania dla osób, które miałyby dopiero pierwszy raz zetknąć się z tą dziedziną. Massimo postanowił więc samodzielnie zaprojektować sprzęt, który sprawdzi się w tym celu. Po wykonaniu wielu prototypów ostatecznie pojawiła się pierwsza płytka Arduino, która z powodzeniem służyła uczniom – było to w 2005 roku. Płytka doskonale sprawdzała się jako narzędzie do kontroli studenckich projektów interakcyjnych. Ostatecznie projekt przerodził się w komercyjne przedsięwzięcie, które osiągnęło ogromny sukces. W ostatecznym rozrachunku wrażenie robi sam fakt, że zaledwie 3 lata później zostało sprzedanych już ponad 50 tysięcy egzemplarzy urządzenia. Obecnie Massimo jest członkiem sześcioosobowego zespołu projektowego Arduino – oprócz niego są to również David Cuartielles, Tom Igoe, Gianluca Martino, David Mellis i Nicholas Zambetti.
Dzisiaj bez problemu można nabyć oryginalną płytkę Arduino – do wyboru jest kilkadziesiąt różnych modeli, które można wybrać w zależności od zadania, do jakiego ma zostać wykorzystane. Oficjalne projekty płytki są powszechnie dostępne za darmo, tak, aby każdy chętny mógł zbudować, a nawet sprzedawać urządzenia wykonane na wzór oryginału. Oczywiście firma Arduino nie oddaje całkowicie swoich praw do urządzenia, więc należy zawsze zaznaczyć, że sprzęt nie jest oryginalnym produktem Arduino (do czego niestety nie wszyscy się stosują). W internecie dostępnych jest wiele “klonów” takich płytek oraz dużo akcesoriów (takich jak Zasilanie do Arduino, obudowy chroniące przed wilgocią, osprzęt i całe zestawy do budowania konkretnych urządzeń). Dzięki dużej popularności platformy z łatwością można znaleźć w internecie znaczną ilość gotowych projektów i szczegółowych tutoriali, jak je wykonać; to bardzo cenne narzędzie, nawet do samodzielnej nauki elektroniki w domu.
Raspberry Pi miał bardzo podobne początki jak Arduino. Jack Lang, Alan Mycroft, Robert Mullins to wykładowcy, którzy postanowili stworzyć łatwo dostępną platformę do nauki programowania. Jako pedagodzy czuli powołanie, aby w ten sposób poprawić wyniki pracy programistów. Przez dwa lata zaprojektowali wiele prototypów minikomputerów, które mogłyby spełniać ich założenia, jednak do prawdziwego sukcesu przyczyniło się znaczące obniżenie kosztów produkcji. Stało się tak dzięki spadkowi cen istotnych elementów elektronicznych, potrzebnych do ich budowy. Wykładowcy rozpoczęli współpracę z osobami bezpośrednio z branży elektroniki i wspólnie stworzyli fundację o nazwie Raspberry Pi. Po około trzech latach rozpoczęli masową produkcję: jej owocem był produkt, który wywołał entuzjastyczną reakcję u nadspodziewanie dużej liczby odbiorców. Pierwsza płytka trafiła w 2012 do klientów; mocniejsza sprzętowo wersja miała 512 MB pamięci operacyjnej RAM, a także była wyposażona w kartę sieciową, wyjścia RCA i HDMI, dwa porty USB i oczywiście GPIO. Dla porównania, obecna najnowsza i najmocniejsza sprzętowo wersja – Raspberry PI 4B – oferuje już 4 GB ramu, czterordzeniowy procesor o częstotliwości taktowania 1,5 GHz, 4 porty USB (w tym dwa w wersji 3.0), łączność Bluetooth 5 i obsługę WiFi 5.
Obecnie mimo dostępności wielu urządzeń tworzonych na podobieństwo Raspberry Pi, które swoimi parametrami znacznie przerastają oryginał, to właśnie oryginalne Raspberry Pi nadal osiąga największe sukcesy i stale zyskuje popularność. Tak, jak w przypadku Arduino, oprócz odpowiedników samego sprzętu sprzedawanych jest spora ilość akcesoriów takich jak specjalne zasilacze do Raspberry Pi, całe zestawy do budowania zapomnianych już gier z lat siedemdziesiątych, zestawy do nauki obsługi płytki i wiele innych rozszerzeń, dzięki którym praca z płytką jest jeszcze ciekawsza.
Raspberry Pi i Arduino to najpopularniejsze minikomputery na świecie. Mają podobny początek, a obecne wersje prezentują znacznie większe możliwości niż pierwowzory.
